Hallo lezers,
Ik heb deze keer expres even gewacht, voor ik weer iets van
mij liet horen, want dan kan ik al mijn belevenissen van de afgelopen tijd in
dit bericht schrijven.
Om te beginnen zijn mijn vrienden weer heelhuids teruggekeerd
van het ski kamp. Ze hebben het reuze naar hun zin gehad en hadden hele leuke
en grappige verhalen te vertellen. Of ik nu wel spijt heb dat ik niet ben mee
gegaan? Nou, nee. Mijn mening is nog steeds niet gewijzigd.
Ongeveer twee weken geleden is de koning bij ons op school
geweest, vanwege het honderdjarig bestaan van Bartimeus, de organisatie waarvan
de school deel uitmaakt. Er werd super veel ophef over gemaakt. De school moest
ineens geschilderd worden, de mensen mochten als vervolg daarvan liever niet
meer met hun handen aan de muren komen en dat is nog al moeilijk als je blind
of zeer slechtziend bent. Ik vond het zelf nog al overdreven, want de koning is
ook gewoon een mens, net als wij allemaal. Op de dag zelf moesten we allemaal
verzamelen voor de ingang van de school en hebben we daar denk ik een uur gestaan.
De koning zei “Goede morgen.” Tegen ons en liep daarna over een rode loper de
school binnen. Na het plechtige gedeelte van de dag, gingen we de rest van de
schooldag sportactiviteiten doen. Iedereen ging in de ochtend een activiteit
doen en in de middag een andere activiteit. Ik heb in de ochtend gebokst en in
de middag geshowdownt. Showdownen is een sport voor visueel beperkten, de
leukste sport voor visueel beperkten, vind ik zelf. Het is een beetje te
vergelijken met tafeltennis. ’s Middags was ik blij dat we naar huis mochten,
want ik was dood moe van het sporten, maar vooral van de drukte om mij heen.
Gisteravond zijn mijn moeder, oma, Morena en ik naar de
musical Moeder ik wil bij de revue geweest. Ik vond het echt een geweldige
musical, vol met humor en leuke liedjes. De verhaallijn vond ik ook erg goed en
duidelijk te volgen. We moesten wel ontzettend haasten, want toen we bij het
Theater kwamen, konden we bijna nergens parkeren en toen dat eindelijk gelukt
was, moesten we ook nog even iets eten. Alles moest echt op hoog tempo, maar we
waren daardoor wel mooi op tijd in het theater. We gingen naar boven in een nog
al vreemde lift. De lift was open aan de achterkant en je moest de knop ingedrukt
houden om naar boven of beneden te gaan. Mijn oma liet die knop iets te vroeg
los, met als gevolg dat we de deur niet open kregen. Gelukkig wisten we snel
wat er aan de hand was, dus konden we even later weer opgelucht ademhalen en
naar de zaal gaan. Er was één pauze tijdens de musical. De meeste mensen
verlieten de zaal en een man die naast Morena zat, wilde niet even wachten tot
Morena was opgestaan en probeerde nog al lomp over haar benen heen te klimmen,
maar dat mislukte nog al. Zijn vrouw zei nog “Dat gaat niet,” maar hij
luisterde niet naar haar, met als gevolg dat hij uit eindelijk toch moest
wachten tot wij waren opgestaan. Maar goed, al met al was het een super leuke
en gezellige avond.
