Sponsoor en geslaagde nicht

Hey daar ben ik weer!.Ik heb twee goede nieuwtjes die ik graag met jullie wil delen. Ten eerste heeft mijn nicht haarrijexamen gehaald!. Ik ben echt zo blij voor haar. Nu kan ze eindelijk met een auto naar ons toekomen, en hoeft ze ook nooit meer met het openbaarvervoer te reizen. Iedere keer als ze naar ons toe wilde moest ze met het openbaarvervoer reizen. Nou is dat wel handig als je vanuit Amsterdam naar Zaandam moet, maar niet vanuit Zeeland naar Zaandam. Eerst naar de veerpont, en dan nog eens iets van drie keer overstappen met de trein!. Het tweede goede nieuws is dat Job geopereerd is. (Zie het bericht: Hevige jeuk, en een megadik oor) De stolling is uit zijn oor gehaald, maar het duurt iets van veertien dagen voor de hechtingen eruit mogen. Bijna drijgde onze vakantie niet door te gaan, maar opa en oma boden gelukkig aan om op Job te passen. Normaal brengen we Job naar een dierenpension, maar dat kan nu dus niet vanwegen die hechtingen. Job was nog wel erg duf toen hij weer thuis kwam. Hij kwispelde niet eens toen ik zijn naam zij, wat hij gewoonlijk wel doet. Hij heeft nu aan de binnenkant van zijn oorflap een soort sponsje genaaid zitten waardoor zijn oor in model blijft. Ik noem hem nu dus ook sponsoor. Gelukkig werd hij later op de avond weer wat fitter. Toch is het wel zielig, want hij ziet er zo echt niet uit.

Een éénkappige koptelefoon, en twee tassen

Hier volgt een wijze raad van mij'koop geen koptelefoons bij de AH, want dan heb je kans dat er iets ontbreekt. Dit heb ik gister zelf ondervonden toen ik een opvouwbarekoptelefoon van tien euries daar kocht. Ik was er super blij mee, tot ik hem uitpakte, en ontdekte dat er een oorkap miste. Ik zocht me te pletter, want misschien was hij op de grond gevallen tijdens het uitpakken. Toen ik niets vond, ben ik naar mijn moeder gegaan, en die heeft ook nog naar die oorkap gezochd, maar zonder resultaat. We hebben die koptelefoon maar weer ingepakt, en brengen hem vandaag terug naar de winkel. Ik had het al niet zo erg op de AH, omdat alles er zo duur is, maar nu al helemaal niet meer. Als ik later op mij zelf woon doe ik er nooit boodschappen! Maar goed, het is gebeurt, en het is vervelend, maar laat ik maar over iets anders beginnen. Ik heb net een nieuwe schooltas gekregen. Hij is van wit leer, en er staat een rode draak op. (Hij is zeker in China gemaakt haha) Ik vind het echt een super mooie tas, en hij is ook nog lekker ruim. Mijn moeder heeft ook nog een klein tasje in de vorm van een cassetterecorder (één van mijn favoriete apparaten) gekocht. Daar kan ik dan mijn portomonee, mijn iPhone, en mijn huissleutel in doen. Het is tegenwoordig erg in dat ook jongens met tasjes lopen. Natuurlijk niet met van die grote tassen zoals meiden die vaak dragen, maar zo'n klei tasje is wel handig, anders moet je alles maar in je zakken doen, en dat is onveilig, en niet handig. Ik loop nou al met kromme tenen als ik met mijn iPhone door de stad loop, laat staan met een portomonee.

fietstochtje

Oh wat is dat toch lekker om je vakantiedag mee te beginnen: een flink stuk fietsen. Daar ben ik tot nu toe iedere vakantiedag van deze vakantie mee begonnen, maar dit was het langste dat ik in deze hele vakantieweek gefietst heb. Mijn vader en ik waren eerst van plan om naar mijn opa en oma te fietsen, maar die waren er niet. Toen besloten we om een grote ronde te maken door Zaandam, en daarna weer terug naar huis te gaan. Nou is zo'n ronde absoluut niet saai. Je ziet, hoort, en ruikt van allerlei dingen. Het enige vervelende aan Zaandam vind ik dat er zo veel fabrieken staan. En dan dumpen ze ook nog hun afval in de Zaan! Nou gebeurt dat natuurlijk niet alleen hier, maar toch is het jammer. Toen we al die fabrieken voorbij waren kwamen we in een mooier gedeelte van Zaandam. Daar reden we ook nog door een wijkje met allemaal ouderwetse houten huizen en boerderijen. Je kon ook wel merken dat de straatstenen oud zijn, omdat het van die ouderwetse keien zijn. Het laatste stuk was wel het lastigst, omdat we over een lange omhooglopende brug moesten fietsen. Toen we thuiskwamen was het eerste dat ik deed een vlesje cola uit de koelkast pakken. Zo'n fietstochtje is wel leuk, maar ook knap vermoeiend.

Blogberichtdrama

O, neeeeeeee, neeeeee, neeeeee, neeeeeeee!. Wat is dat een afgang. Mijn eerste bericht is al gelijk een flop! O, wat stom!....... Uh, oke, overdrijven is ook een vak. Maar stom is het zeker. Maar dat $(%&#%_&%$#%&_&%$#(piep) Supernova geeft ook niet aan of ik in het titelvak typ of in het berichtvak! Ik hoop dat dit wel goedgaat, maar ik denk van wel. Het is al laat in de avond, en mijn ouders liggen te knorren in hun bedje. Het is muisstil in huis. Alleen Joppie hoor je nog weleens beneden lopen of krabben. Toch is hij in de nacht wel waaks. Als er mensen langs ons huis lopen blaft hij één keer heel hard, en dan is hij meestal weer stil, behalve als er echt iets aan de hand is. Pucky (onze kat) sluipt ook weleens door het huis, maar meestal ligt ze bij mijn ouders aan het voeteneind. Ik mag nu zolaat opblijven als ik zelf wil, omdat ik zes weken vakantie heb. Oh, wat is dat toch heerlijk. Lekker geen huiswerk hoeven maken, en al helemaal niet vroeg opstaan, echt heerlijk. Toch is er wel één iemand van school die ik een beetje mis, en dat is mijn klasgenoot/beste vriendin. Ik ken haar nog niet zo heel lang, maar toen we elkaar leerden kennen klikte het al gelijk. Ze is al iets van vier keer bij mij thuis geweest, en al die vier keren waren vol met lol en gezelligheid. Morena ken ik al veel langer. Die leerde ik kennen op de peuterspeelzaal. We gingen toevallig ook naar de zelfde school, en daar werden we echt vrienden. Helaas is ze een aantal jaar geleden naar een andere school gegaan. Gelukkig hebben we nog heel veel contact. Nou ik ga maar stoppen, want het is al heel laat. Ik hoop dat dit bericht wel goed gelukt is.

Hevige jeuk, en een mega dik oor. Dat was voor ons reden genoeg om gisteren met onze hond Job naar de dierenarts te gaan. Het bezoek aan de dierenarts vond ik niet echt leuk, omdat het ten eerste super warm was, en er ten tweede een net behaldelde hond de hele tijd heel zielig zat te janken in een hok achter de balie. Het klonk echt zo ontzettend zielig, dat je er kippenvel van kreeg. Job was gelukkig niet bang, maar hij had het echt heel warm. Hij zat de hele tijd te hijgen, en probeerde iedere keer naar een bak met water te lopen om iets te drinken. Mijn vader probeerde dat steeds te verhinderen, omdat Job alles in het rond spettert als hij water drinkt. Toen we aan de beurt waren werd Job eerst gewogen. Wat de dierenarts over Jobs gewicht zei kon ik niet verstaan, omdat ik ondertussen met mijn allerbeste vriendin Morena aan het Whatsappen was. Toen het wegen klaar was moest Job op de onderzoekstafel gehezen worden. Dat ging niet vanzelf, want Job is een grote hond. Toen de dierenarts Job onderzocht kwam hij tot de ontdekking dat Job overgevoelig voor vlooien is, en hij daarom zoveel jeuk heeft. Dat dikke oor komt door een bloeding die helemaal gestold is. Dat gestolde bloed moet eruit gehaald worden, anders sterft het oor af. Job moet maandag terugkomen om geopereerd te worden aan dat oor. Ik vind het wel naar voor Job. Hij is in zijn elf jarig leven nog nooit geopereerd, en nu gebeurt het toch nog op zijn oude dag. In hondenjaren is hij nu zevenenzeventig. Toch is hij voor een oude hond nog best fit. Altijd als er bezoek komt staat hij bijna op zijn kop. Hij is ook echt zo'n hond die echt niemand kwaaddoet. Hij ziet er best woest uit, omdat hij zo groot is. Morena's zusje dacht vroeger altijd dat Job haar wilde opeten. Dat was best wel lachen. Morena en ik gebruikten het ook vaak als drijgement; "Doe niet zo vervelend, anders eet Job je op.

he