Doe je mond maar open

Jullie kennen het vast wel, Het bezoek aan de tandarts om te kijken of je gebit nog helemaal in orden is. Iets van tig minuten je tanden poetsen, om te zorgen dat ze er mooi uitzien, en helemaal schoon zijn, en dan maar vurig hopen dat je geen gaatjes hebt, of te veel tandsteen!. Dat laatste vind ik misschien nog wel erger dan een gaatje, om dat het weghalen van tandsteen bijzonder onaangenaam is, en er geen verdoving voor bestaat!. Ik had deze keer gelukkig geen gaatjes, maar wel een enorme hoeveelheid tandsteen die echt weggehaald moest worden. Ik krijg nog de rillingen als ik er aan denk hoe dat krabbertje over mijn tanden schraapte!. BRRRRRRRRRRRR Gelukkig was het snel voorbij, en kon ik opgelucht ademhalen. Toen de controle achter de rug was, gingen mijn moeder en ik nog even naar opa en oma. We waren op de fiets, want mijn vader was mijn broer aan het ophalen. Mijn moeder zei een paar keer onderweg “We drinken een kopje koffie bij opa en oma, en dan gaan we weer weg”, want ze weet hoe ik ben, als ik bij opa en oma ben, wil ik bijna nooit zo snel meer weg, omdat ik het er altijd zo gezellig vind. Hahahaha, het bleef niet bij één kopje koffie, maar bij meerdere kopjes, en een groot bord zuurkool!. Ja jullie lezen het goed, we hebben ook bij ze gegeten!. Mijn vader en broer kwamen ook, en zo werd het nog heel gezellig!.

Een groot gemis (maar niet heus!)

O, wat een pech, o, wat een pech, (die vervelende goudvis is eindelijk weg!) Ja jullie lezen het goed, onze goud vis Bluppie is vorige week zaterdag overleden. Mijn vader ontdekte het toen mijn moeder en ik naar de kapper waren, en toen we thuis kwamen, gebeurde het volgende: Mijn vader; “Ga maar even zitten, we kunnen vanmiddag niet naar paardrijden” Mijn moeder (nogal geschrokken); “Is er iets met je vader en moeder?”. Mijn vader; “Nee, Bluppie is overleden”. Mijn moeder en ik (met een brede smile op ons gezicht); “aaaaaaaaaaaa……. Wat zielig!”. “Nu kan wel dat kastje eindelijk weg, en wordt het een stuk ruimer bij onze eettafel”. Mijn vader (nogal dramaqueenachtig; “Jullie leven helemaal niet met mij mee, jullie zijn alleen maar blij!”. We zijn natuurlijk naar paardrijden gegaan. Mijn vader speelde alleen een beetje toneel. Het aquarium is in de kliko verdwenen, en het kastje waar het opstond is naar zolder verhuist. En Bluppie is in het riool verdwenen. Ik vindt het eigenlijk helemaal niet zielig, want met een vis kan je echt geen band opbouwen, zoals je dat met een hond of kat kan doen.

Terug van wegggeweest

Hey, daar ben ik weer! Ik schaam me wel een beetje, want ik ben mijn belofte aan jullie niet nagekomen. Mijn belofte was dat ik gelijk na mijn vakantie zou schrijven aan jullie hoe het was. Nou zie hier, we zijn al weer twee maanden verder, en het ergste is ook nog dat ik geen zin had om een bericht in elkaar te knutselen. Ik ga dat nu wel allemaal goedmaken hoor. Laat ik maar als eerste gaan vertellen over mijn vakantie. Mijn vakantie was erg leuk. Heb veel in de zon gelegen, een lego huis gebouwd, naar het strand geweest, wezen winkelen, lekker gegeten, en pech met de boot gehad. Over dat laatste wil ik even doorgaan. Zijn jullie klaar voor het gruwelijke verhaal? Nee hoor zo gruwelijk was het nou ook weer niet. Het begon zo: We waren aan het varen (papa, mama, en Roy op het achterdek, en ik in de keuken bezig met mijn lego huis). Ineens hield de motor er mee op, en dreven we midden op het kanaal bij een snelweg. Ik merkte het eerst niet zo erg op dat er iets aan de hand was, maar toen mijn vader binnenkwam en hij de motor probeerde te starten, en dat niet lukte, begreep ik pas dat er iets ergs aan de hand was. Mijn vader had de boot met grote moeite naar de kant weten te krijgen, en hem daar aan een niet al te stevig paaltje gebonden. Toen de motor niet wilde starten, ging mijn vader onder de klep kijken waar de motor zit. Toen hij de klep opende, kwam er een vieze brandlucht uit! Ik dacht dat de boot ieder moment kon ontploffen, of in brand kon vliegen, dus rende ik naar de slaaphut om mijn tasje met mijn belangrijke bezittingen mee naar buiten te nemen (waar Roy en mama ook waren). Mijn vader belde even later mijn opa en oudoom om te vragen of ze de motor wilde repareren. Na drie kwartier in spanning wachten kwamen ze eindelijk, en even later was de motor weer zo goed als heel. En we leefden nog lang en gelukkig. Einde!. We zijn twee weken op vakantie geweest. De eerste Week waren we in Hargen. Daar zijn mijn vakantiewensen allemaal uitgekomen! (Zie vorig bericht) De tweede week kwam Roy er pas bij, en toen zijn we naar Schagen, en Colhoorn geweest. Daar zijn we ook nog met opa en oma uiteten geweest! Het restaurant waar we gingen eten, was vroeger een restaurant/café geweest, maar is door een brand helemaal verbouwd, en heel mooi geworden. Toen we vroeger in Colhoorn op vakantie gingen kwamen we er heel vaak. De eigenaresse was super blij toen ze ons na al die jaren weer Zach. Ze gaf mijn oma, moeder, en mij een rondleiding! We mochten zelfs de keuken zien! Ik vond het allemaal erg prachtig!. Het eten was ook super lekker!. Na de bootvakantie besloot ik om een iPad te gaan kopen, en dat is me ook gelukt. Nu heb ik een iPhone, en een iPad, en ik ben er erg blij mee! Een paar mensen vonden het maar onzin dat ik een iPad ging kopen, en tegen die mensen zeg ik; Jullie weten niet hoe handig het is om twee Appleproducten in huis te hebben! Het schooljaar is natuurlijk ook weer begonnen. Bij mij begon het schoolleven weer op vier september. Ik zit nu in een klas met tien andere kinderen! Op twaalf September had mijn beste vriendin haar feestje! Dat was echt super gezellig! We werden na schooltijd door haar ouders opgehaald, en we gingen bij een pannenkoekenrestaurant eten! Ik ben afgelopen dinsdag ook jarig geweest, en ben zestien jaar geworden. Morena heeft toen nog met behulp van een app een super leuk verjaardagslied gemaakt!. En nu nog Joppienieuws; Jop is geen Sponsoor meer, maar ik merk wel dat hij echt oud begint te worden. Soms slaapt hij zo diep dat ik hem echt niet wakker krijg. Zo, jullie zijn weer helemaal op de hoogte van de gebeurtenissen in de afgelopen twee maanden. Ik ga nu wel weer vaker schrijven hoor.

Vakantie!

Beste Lezers, Morgen is het de dag dat ik op vakantie ga, en kan ik jullie twee weken niet schrijven. Maar geen paniek....... Als ik terugkom is één van de eerste dingen die ik doe achter mijn computer schuiven en aan jullie schrijven hoe mijn vakantie is geweest. Ik ga twee weken met de boot (die eigenlijk van mijn opa en oma is, maar die we dan lenen) op vakantie. We gaan morgen om negen uur weg, en dan is onze eerste aankomstbestemming Hargen. Dat vind ik één van de leukste plekken om naartoe op vakantie te gaan. Alle leuke dingen zijn dichtbij. De winkels, het strant, en natuurlijk restaurant Lekkerpuh waar we al iets van twee keer hebben gegeten, en echt super lekker is. Onze volgende bestemming weet ik nog niet, maar ik hoop dat het Schagen of Medemblik wordt. In ieder geval tot over twee weken, en ik zal jullie alles vertellen als ik weer terug ben.

Sponsoor en geslaagde nicht

Hey daar ben ik weer!.Ik heb twee goede nieuwtjes die ik graag met jullie wil delen. Ten eerste heeft mijn nicht haarrijexamen gehaald!. Ik ben echt zo blij voor haar. Nu kan ze eindelijk met een auto naar ons toekomen, en hoeft ze ook nooit meer met het openbaarvervoer te reizen. Iedere keer als ze naar ons toe wilde moest ze met het openbaarvervoer reizen. Nou is dat wel handig als je vanuit Amsterdam naar Zaandam moet, maar niet vanuit Zeeland naar Zaandam. Eerst naar de veerpont, en dan nog eens iets van drie keer overstappen met de trein!. Het tweede goede nieuws is dat Job geopereerd is. (Zie het bericht: Hevige jeuk, en een megadik oor) De stolling is uit zijn oor gehaald, maar het duurt iets van veertien dagen voor de hechtingen eruit mogen. Bijna drijgde onze vakantie niet door te gaan, maar opa en oma boden gelukkig aan om op Job te passen. Normaal brengen we Job naar een dierenpension, maar dat kan nu dus niet vanwegen die hechtingen. Job was nog wel erg duf toen hij weer thuis kwam. Hij kwispelde niet eens toen ik zijn naam zij, wat hij gewoonlijk wel doet. Hij heeft nu aan de binnenkant van zijn oorflap een soort sponsje genaaid zitten waardoor zijn oor in model blijft. Ik noem hem nu dus ook sponsoor. Gelukkig werd hij later op de avond weer wat fitter. Toch is het wel zielig, want hij ziet er zo echt niet uit.

Een éénkappige koptelefoon, en twee tassen

Hier volgt een wijze raad van mij'koop geen koptelefoons bij de AH, want dan heb je kans dat er iets ontbreekt. Dit heb ik gister zelf ondervonden toen ik een opvouwbarekoptelefoon van tien euries daar kocht. Ik was er super blij mee, tot ik hem uitpakte, en ontdekte dat er een oorkap miste. Ik zocht me te pletter, want misschien was hij op de grond gevallen tijdens het uitpakken. Toen ik niets vond, ben ik naar mijn moeder gegaan, en die heeft ook nog naar die oorkap gezochd, maar zonder resultaat. We hebben die koptelefoon maar weer ingepakt, en brengen hem vandaag terug naar de winkel. Ik had het al niet zo erg op de AH, omdat alles er zo duur is, maar nu al helemaal niet meer. Als ik later op mij zelf woon doe ik er nooit boodschappen! Maar goed, het is gebeurt, en het is vervelend, maar laat ik maar over iets anders beginnen. Ik heb net een nieuwe schooltas gekregen. Hij is van wit leer, en er staat een rode draak op. (Hij is zeker in China gemaakt haha) Ik vind het echt een super mooie tas, en hij is ook nog lekker ruim. Mijn moeder heeft ook nog een klein tasje in de vorm van een cassetterecorder (één van mijn favoriete apparaten) gekocht. Daar kan ik dan mijn portomonee, mijn iPhone, en mijn huissleutel in doen. Het is tegenwoordig erg in dat ook jongens met tasjes lopen. Natuurlijk niet met van die grote tassen zoals meiden die vaak dragen, maar zo'n klei tasje is wel handig, anders moet je alles maar in je zakken doen, en dat is onveilig, en niet handig. Ik loop nou al met kromme tenen als ik met mijn iPhone door de stad loop, laat staan met een portomonee.

fietstochtje

Oh wat is dat toch lekker om je vakantiedag mee te beginnen: een flink stuk fietsen. Daar ben ik tot nu toe iedere vakantiedag van deze vakantie mee begonnen, maar dit was het langste dat ik in deze hele vakantieweek gefietst heb. Mijn vader en ik waren eerst van plan om naar mijn opa en oma te fietsen, maar die waren er niet. Toen besloten we om een grote ronde te maken door Zaandam, en daarna weer terug naar huis te gaan. Nou is zo'n ronde absoluut niet saai. Je ziet, hoort, en ruikt van allerlei dingen. Het enige vervelende aan Zaandam vind ik dat er zo veel fabrieken staan. En dan dumpen ze ook nog hun afval in de Zaan! Nou gebeurt dat natuurlijk niet alleen hier, maar toch is het jammer. Toen we al die fabrieken voorbij waren kwamen we in een mooier gedeelte van Zaandam. Daar reden we ook nog door een wijkje met allemaal ouderwetse houten huizen en boerderijen. Je kon ook wel merken dat de straatstenen oud zijn, omdat het van die ouderwetse keien zijn. Het laatste stuk was wel het lastigst, omdat we over een lange omhooglopende brug moesten fietsen. Toen we thuiskwamen was het eerste dat ik deed een vlesje cola uit de koelkast pakken. Zo'n fietstochtje is wel leuk, maar ook knap vermoeiend.

Blogberichtdrama

O, neeeeeeee, neeeeee, neeeeee, neeeeeeee!. Wat is dat een afgang. Mijn eerste bericht is al gelijk een flop! O, wat stom!....... Uh, oke, overdrijven is ook een vak. Maar stom is het zeker. Maar dat $(%&#%_&%$#%&_&%$#(piep) Supernova geeft ook niet aan of ik in het titelvak typ of in het berichtvak! Ik hoop dat dit wel goedgaat, maar ik denk van wel. Het is al laat in de avond, en mijn ouders liggen te knorren in hun bedje. Het is muisstil in huis. Alleen Joppie hoor je nog weleens beneden lopen of krabben. Toch is hij in de nacht wel waaks. Als er mensen langs ons huis lopen blaft hij één keer heel hard, en dan is hij meestal weer stil, behalve als er echt iets aan de hand is. Pucky (onze kat) sluipt ook weleens door het huis, maar meestal ligt ze bij mijn ouders aan het voeteneind. Ik mag nu zolaat opblijven als ik zelf wil, omdat ik zes weken vakantie heb. Oh, wat is dat toch heerlijk. Lekker geen huiswerk hoeven maken, en al helemaal niet vroeg opstaan, echt heerlijk. Toch is er wel één iemand van school die ik een beetje mis, en dat is mijn klasgenoot/beste vriendin. Ik ken haar nog niet zo heel lang, maar toen we elkaar leerden kennen klikte het al gelijk. Ze is al iets van vier keer bij mij thuis geweest, en al die vier keren waren vol met lol en gezelligheid. Morena ken ik al veel langer. Die leerde ik kennen op de peuterspeelzaal. We gingen toevallig ook naar de zelfde school, en daar werden we echt vrienden. Helaas is ze een aantal jaar geleden naar een andere school gegaan. Gelukkig hebben we nog heel veel contact. Nou ik ga maar stoppen, want het is al heel laat. Ik hoop dat dit bericht wel goed gelukt is.

Hevige jeuk, en een mega dik oor. Dat was voor ons reden genoeg om gisteren met onze hond Job naar de dierenarts te gaan. Het bezoek aan de dierenarts vond ik niet echt leuk, omdat het ten eerste super warm was, en er ten tweede een net behaldelde hond de hele tijd heel zielig zat te janken in een hok achter de balie. Het klonk echt zo ontzettend zielig, dat je er kippenvel van kreeg. Job was gelukkig niet bang, maar hij had het echt heel warm. Hij zat de hele tijd te hijgen, en probeerde iedere keer naar een bak met water te lopen om iets te drinken. Mijn vader probeerde dat steeds te verhinderen, omdat Job alles in het rond spettert als hij water drinkt. Toen we aan de beurt waren werd Job eerst gewogen. Wat de dierenarts over Jobs gewicht zei kon ik niet verstaan, omdat ik ondertussen met mijn allerbeste vriendin Morena aan het Whatsappen was. Toen het wegen klaar was moest Job op de onderzoekstafel gehezen worden. Dat ging niet vanzelf, want Job is een grote hond. Toen de dierenarts Job onderzocht kwam hij tot de ontdekking dat Job overgevoelig voor vlooien is, en hij daarom zoveel jeuk heeft. Dat dikke oor komt door een bloeding die helemaal gestold is. Dat gestolde bloed moet eruit gehaald worden, anders sterft het oor af. Job moet maandag terugkomen om geopereerd te worden aan dat oor. Ik vind het wel naar voor Job. Hij is in zijn elf jarig leven nog nooit geopereerd, en nu gebeurt het toch nog op zijn oude dag. In hondenjaren is hij nu zevenenzeventig. Toch is hij voor een oude hond nog best fit. Altijd als er bezoek komt staat hij bijna op zijn kop. Hij is ook echt zo'n hond die echt niemand kwaaddoet. Hij ziet er best woest uit, omdat hij zo groot is. Morena's zusje dacht vroeger altijd dat Job haar wilde opeten. Dat was best wel lachen. Morena en ik gebruikten het ook vaak als drijgement; "Doe niet zo vervelend, anders eet Job je op.

he