Verhuisd

Hoi, leuk dat je mijn blog bezoekt. Je bent er alleen nog niet helemaal. Mijn blog is namelijk sinds 2 oktober 2015 verhuisd naar een ander adres. Hieronder vind je de link. Dan kom je er wel hoor, beloofd.

https://tomsblog96.wordpress.com/

Mijn laatste belevenissen tot nu toe

Hallo lezers,

Ik heb deze keer expres even gewacht, voor ik weer iets van mij liet horen, want dan kan ik al mijn belevenissen van de afgelopen tijd in dit bericht schrijven.

Om te beginnen zijn mijn vrienden weer heelhuids teruggekeerd van het ski kamp. Ze hebben het reuze naar hun zin gehad en hadden hele leuke en grappige verhalen te vertellen. Of ik nu wel spijt heb dat ik niet ben mee gegaan? Nou, nee. Mijn mening is nog steeds niet gewijzigd.

Ongeveer twee weken geleden is de koning bij ons op school geweest, vanwege het honderdjarig bestaan van Bartimeus, de organisatie waarvan de school deel uitmaakt. Er werd super veel ophef over gemaakt. De school moest ineens geschilderd worden, de mensen mochten als vervolg daarvan liever niet meer met hun handen aan de muren komen en dat is nog al moeilijk als je blind of zeer slechtziend bent. Ik vond het zelf nog al overdreven, want de koning is ook gewoon een mens, net als wij allemaal. Op de dag zelf moesten we allemaal verzamelen voor de ingang van de school en hebben we daar denk ik een uur gestaan. De koning zei “Goede morgen.” Tegen ons en liep daarna over een rode loper de school binnen. Na het plechtige gedeelte van de dag, gingen we de rest van de schooldag sportactiviteiten doen. Iedereen ging in de ochtend een activiteit doen en in de middag een andere activiteit. Ik heb in de ochtend gebokst en in de middag geshowdownt. Showdownen is een sport voor visueel beperkten, de leukste sport voor visueel beperkten, vind ik zelf. Het is een beetje te vergelijken met tafeltennis. ’s Middags was ik blij dat we naar huis mochten, want ik was dood moe van het sporten, maar vooral van de drukte om mij heen.

Gisteravond zijn mijn moeder, oma, Morena en ik naar de musical Moeder ik wil bij de revue geweest. Ik vond het echt een geweldige musical, vol met humor en leuke liedjes. De verhaallijn vond ik ook erg goed en duidelijk te volgen. We moesten wel ontzettend haasten, want toen we bij het Theater kwamen, konden we bijna nergens parkeren en toen dat eindelijk gelukt was, moesten we ook nog even iets eten. Alles moest echt op hoog tempo, maar we waren daardoor wel mooi op tijd in het theater. We gingen naar boven in een nog al vreemde lift. De lift was open aan de achterkant en je moest de knop ingedrukt houden om naar boven of beneden te gaan. Mijn oma liet die knop iets te vroeg los, met als gevolg dat we de deur niet open kregen. Gelukkig wisten we snel wat er aan de hand was, dus konden we even later weer opgelucht ademhalen en naar de zaal gaan. Er was één pauze tijdens de musical. De meeste mensen verlieten de zaal en een man die naast Morena zat, wilde niet even wachten tot Morena was opgestaan en probeerde nog al lomp over haar benen heen te klimmen, maar dat mislukte nog al. Zijn vrouw zei nog “Dat gaat niet,” maar hij luisterde niet naar haar, met als gevolg dat hij uit eindelijk toch moest wachten tot wij waren opgestaan. Maar goed, al met al was het een super leuke en gezellige avond.

Zonsverduistering en skikamp

Hallo lezers,

Hebben jullie nog iets meegekregen van de zonsverduistering? Nou, ik nauwelijks. Ik vond het nogal een teleurstelling als ik heel eerlijk mag zijn. Ik voelde alleen maar dat het iets kouder werd, maar voor de rest helemaal niets gemerkt Van die o zo fantastische zonsverduistering, die wij in Nederland ook zouden moeten zien en vooral niet zouden moeten missen. De leraren bij mij op school zeiden dat het heel fantastisch zou worden, Dat de vogels helemaal stil zouden worden, dat het heel bijzonder zou worden, et cetera. Tijdens de zonsverduistering moesten wij dan ook allemaal verzamelen voor de voordeur van onze school, omdat ozo GEWELDIGE spektakel mee te maken. Het was ook wel erg lachwekkend, want de vogels vloten gewoon door. Het werd alleen maar een beetje kouder. Op het laatst had iedereen het wel een beetje gezien en gingen we allemaal praten, maar de leraren zeiden dat we stil moesten zijn, zodat we de stilte konden horen, maar ik hoorde helemaal geen stilte, ik hoorde een auto die voorbijreed en vogels die naar hartenlust aan het zingen waren. Op het laatst zei onze locatie leider dat iedereen die nog van deze zonsverduistering wilde genieten buiten mocht blijven, maar niet mocht praten en degene die wel wilde praten en dus niet van de zonsverduistering wilde genieten naar binnen mocht. Ik ging met een heleboel anderen naar binnen, omdat ik nogal melig was geworden en omdat ik het saai fond.  Ik had voor die zonsverduistering helemaal vrij gevraagd bij mijn stage, omdat ik er ook heel graag van wilde genieten, samen met mijn vrienden. Nou, dat had ik achteraf dus eigenlijk beter niet kunnen doen, Want zo bijzonder was het dus echt niet.

Heb trouwens nog ander nieuws, morena is samen met heel veel anderen van onze school een week op skikamp. Ik ben niet meegegaan, omdat ik de laatste tijd nogal veel moe ben en ik niet tegen drukte kan. Dat van die drukte heb ik al mijn hele leven. Ik weet het niet, maar ik heb er gewoon echt niks mee, om de hele dag bij heel veel mensen te zijn. Oké, drie dagen kan ik wel aan, maar geen hele week.

Reacties en tips

Hallo Lezers,

Ik weet nu hoe het kan dat er geen reacties op mijn blog geplaatst konden worden, Het was iets bij de instellingen van mijn blog dat ik even moest wijzigen. Nu kunnen jullie als het goed is wel reageren. Aarzel ook niet om dit te doen. Ook als jullie tips hebben, wil ik die graag weten. Ook op mijn Facebookpagina kunnen jullie een bericht achterlaten. De Facebookpagina heet Toms Blog.

Alvast bedankt.

Radio 6fm

Ik hoorde de radiozender Radio 6fm voor het eerst toen ik bij Morena thuis was. Het was de dag voor haar verjaardag en ik was bij haar aan het logeren. We zaten beneden in de woonkamer en het viel me op dat ik deze zender nog nooit eerder had gehoord en dat ze een Play list met veel variatie hebben. Nou hou ik nogal van  radiozenders die verschillende muziek draaien, dus vroeg ik aan Morena’s vader hoe de zender heet. Zo kwam ik er achter dat Radio 6fm bestaat, maar er is wel een probleem, je kan het alleen op de radio ontvangen, als je op bepaalde plaatsen in het Gooi bent. Dat vond ik erg jammer, dus besloot ik het een tijd later te proberen om het via internet te beluisteren en dat is me ook gelukt. Ik kon een bestand downloaden via de site van 6fm, een zo geheet streambestand, waarmee ik via mijn mediaplayer gewoon naar de zender kan luisteren. Ik was helemaal blij en besloot om te kijken of meer zenders dit soort streambestanden hebben. Uiteindelijk kwam ik op een site waar ik de bestanden van heel veel Nederlandse zenders kon downloaden. Nu heb ik een hele map met al mijn favoriete radiozenders binnen handbereik en dat allemaal eigenlijk door 6fm, of liever gezegd door het streambestand van 6fm. Nu is 6fm één van mijn favoriete zenders en luister ik er bijna elke dag naar. Ik heb de map met zenders nu ook op mijn iPad staan en mijn iPad verbonden met mijn stereo en dat is eigenlijk nog leuker, omdat de boxen van mijn stereo beter geluid hebben dan de boxen van mijn computer. Nu ik dit bericht schrijf, ben ik ook weer naar 6fm aan het luisteren. Lachen toch!

Dag lieve Job

Afgelopen vrijdag is onze hond Job overleden. Veertien jaar is hij bij ons geweest en hebben we van hem kunnen genieten. Hij was namelijk altijd erg aanwezig, zeker als er mensen binnenkwamen. Dan danste hij in het rond en kwispelde hij zo hard met zijn staart, dat er soms wel eens een kopje of glas van de salontafel viel. Job was bij iedereen die wij kennen erg geliefd, vanwege zijn lieve karakter. Het maakte niet uit wie er bij ons op visite kwam, iedereen was even welkom en werd hartelijk begroet. Sommige mensen waren ook wel eens bang voor hem, vooral kleine kinderen. Dat kwam omdat hij nogal groot was.

In tweeduizendtwaalf was hij geopereerd aan een bloedprop in zijn oor. Daar heb ik toen ook nog over op mijn blog geschreven. Na die operatie is het eigenlijk pas echt slechter met hem gegaan. Ik denk dat dat kwam door de narcose, of liever gezegd, door het na effect van de narcose. Hij begon steeds slechter te lopen en sliep ineens veel meer dan hij daarvoor gedaan had. Uiteindelijk wisten we hoe het kwam dat hij zo slecht liep, hij had artrose in zijn achterpoten. Een tijdje geleden begon hij zelfs een beetje doof te worden en stond hij niet meer zo snel, of gewoon niet op, als mijn broer of ik er aan kwam, met als gevolg dat we over hem struikelden. Een week geleden kreeg hij ineens last van epileptische aanvallen. Toen was het voor ons duidelijk dat het echt zo niet meer verder kon. Het was zo zielig en hij kreeg steeds vaker die aanvallen. Hij maakte dan ook hele enge geluiden, geluiden die ik hem nooit heb horen maken. Het leek het meeste op het geluid van een wolf. Ik schrok me te pletter toen ik het voor het eerst hoorde. Afgelopen vrijdag is de dierenarts gekomen. Ze was er al toen ik uit school thuis kwam. Ik had verwacht dat ze al was geweest en dat Job al weg was, maar gelukkig was hij er nog en kon ik nog even goed afscheid van hem nemen. Hij sliep al toen ik binnen kwam en snurkte nogal. Ik heb hem niet meer aangeraakt toen hij dood was, want ik wilde dat liever niet. Hij heeft wel een rustig een waardig afscheid gehad.

Het is echt vreemd dat hij er nu niet meer is. Af en toe als ik de woonkamer binnen kom, ben ik nog automatisch aan het denken:

Voorzichtig voor Job. Zo meteen ga ik per ongeluk nog op hem staan.

Nu hebben we alleen nog onze poes Puck. Die moet er ook nog erg aan wennen dat Job er niet meer is. Toen hij net weg was, liep ze hem steeds te zoeken. Ik heb het idee dat ze het nu wel een beetje aan het accepteren is.

Update

Hoi, daar ben ik weer, terug van weg geweest. Ik hoop echt dat dit bericht wel geplaatst kan worden, want dat is de reden dat ik zo lang niet meer geschreven heb, de problemen die ik telkens heb met Blogger. De volgers van mijn Facebookpagina hebben kunnen lezen dat dit probleem al een tijdje aan de gang is en ik steeds probeer om via verschillende wegen op mijn blog te schrijven. Helaas is dat tot nu toe nog niet gelukt. Maar goed, inmiddels is het alweer sinds augustus dat ik niet meer heb geschreven, dus is het tijd voor een update:
Er is op school gebied heel veel veranderd in mijn leven. Zoals jullie in mijn vorige bericht hebben kunnen lezen, ben ik aangenomen op een andere school en zit ik daar sinds sebtember. Ik heb het er heel erg naar mijn zin. Ik ben nog steeds erg verbaasd en ook wel een beetje geërgerd dat ik niet eerder deze overstap gemaakt heb. Het had mij zoveel stres en gedoe bespaard. Hier ben ik echt op mijn plek en zijn ze ook echt blij met me. Op mijn andere school deugde ik van geen kanten, tenminste, zo voelde ik dat. Ze zeiden het natuurlijk niet, want dat zou onprofessioneel zijn, maar ik kon het gewoon aan ze merken, zeker de laatste maanden. Niet iedereen dacht er zo over, maar er waren er een aantal die mij het echt onmogelijk probeerden te maken. Ik weet wel waar dat aan ligt, ik ben geen op alles ja zegger. Ik zeg het meteen als ik het ergens niet mee eens ben en dat zeg ik duidelijk, zodat je weet waar je aantoe bent. Op mijn oude school werd dat niet gewardeerd. Op de school waar ik nu zit gelukkig wel. Daar zijn ze blij met de meningen van de leerlingen doen ze er ook iets mee.
Ik volg nu het praktijkonderwijs en heb inmiddels mijn eerste raport binnen. Mijn minimale cijfer is een zeven. Mijn ouders wisten niet wat ze zagen. Ze waren zo trots en blij dat het nu met leren ook weer heel goed gaat, echt leuk om te horen. Ik wist zelf ook niet wat me overkwam. Hopelijk wordt mijn volgende raport net zo goed als het eerste.
Op sociaal gebied gaat het nu ook veel beter. Ik heb veel contacten en ook meer vrienden dan voorheen. Morena en ik zitten nu ook weer bij elkaar op school en dat is ook zo gezellig! We zijn bijna elke pauze samen en hebben dan de grootste lol.
Ik loop nu ook stage. Dat is één keer in de week in de ochtend in de bibliotheek, die in het hoofdgebouw van de school zit. Daar doe ik allerlei administratieve klussen. Ik vind het er erg leuk en de mensen waarmee ik samenwerk, zijn ook super aardig. Ik schrijf daar ook berichten, die dan op het intranet van de school worden geplaatst.
Ja, er zijn veel voordelen, maar ook een nadeel, ik moet nu elke dag twee uur heen en weer reizen met de taxie, maar dat heb ik er wel voor over. Ik merk ook dat ik een stuk sneller moe ben dan vroeger, maar dat went ook wel weer.
Zo, jullie zijn weer up to date wat mij betrefd. Nu moet ik dit bericht alleen nog zien te plaatsen.